Για την οριστική ανάκληση της άδειας λειτουργίας του Casino Rio

Η Διοίκηση του Σωματείου Εργαζομένων στο Καζίνο του Ρίου, αναφορικά με την (αναμενόμενη) απόφαση της Επιτροπής Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίων περί οριστικής ανάκλησης, από την εταιρεία THEROS INTERNATIONAL GAMING INC, συμφερόντων Κωνσταντίνου Πηλαδάκη, της άδειας εκμετάλλευσης και λειτουργίας καζίνο στην Αχαΐα, εκφράζει τον έντονο προβληματισμό της για τις δρομολογούμενες εξελίξεις.

Ως Σωματείο Εργαζομένων στο Καζίνο Ρίο διαψεύδουμε κατηγορηματικά τα υποβολιμαία από την επενδυτική εταιρεία Glafka Capital δημοσιεύματα που κάνουν αναφορά σε δήθεν διαφωνία μεταξύ «επενδυτή» και εργαζομένων, η οποία εν τέλει οδήγησε στην απόφαση οριστικού «λουκέτου» από την Ε.Ε.Ε.Π. Καμία διαφωνία μεταξύ ημών και του υποψήφιου επενδυτή υπήρξε. Το αντίθετο. Στις 6 Μαρτίου 2023 η συνδικαλιστική μας οργάνωση και η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων της επιχείρησης συνυπογράψαμε με τον κ. Κ. Πηλαδάκη της THEROS INTERNATIONAL GAMING INC και τον κ. Π. Μυλωνά της Glafka Capital, συμφωνία ρύθμισης όλων των εργατικών αξιώσεων. Τον ίδιο μήνα συζητήθηκε και η αίτηση εξυγίανσης της επιχείρησης στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών. Το Σωματείο μας πραγματοποίησε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της συμφωνίας ρύθμισης των εργατικών αξιώσεων.

Το δικαστήριο δυστυχώς είχε άλλη άποψη και στις αρχές Μαϊου εξέδωσε αρνητική απόφαση επί του αιτήματος, με βασικό ισχυρισμό ότι ο υποψήφιος επενδυτής δεν απέδειξε την κεφαλαιακή του επάρκεια. Και ενώ περιμέναμε από τον κ. Πηλαδάκη να υποβάλει έφεση και από τον κ. Μυλωνά να αποδείξει την κεφαλαιακή επάρκεια της επενδυτικής του εταιρείας, βρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε στα δικαστήρια αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής σε βάρος μας, με το οποίο ζητούσαν να ανατραπούν όροι και χρονοδιαγράμματα της μεταξύ μας συμφωνίας. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Το αίτημα της προσωρινής προστασίας απερρίφθη με τη σειρά του και αυτό, η Ε.Ε.Ε.Π επέβαλλε δίμηνη ανάκληση της άδειας λειτουργίας έως τις 30 Ιουλίου 2023, ο κ. Πηλαδάκης στη συνέχεια δεν άνοιξε το Καζίνο ως όφειλε την 1^η Αυγούστου ως όφειλε μετά την πάροδο της προσωρινής ανάκλησης από την Ε.Ε.Ε.Π και κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην οριστική ανάκληση της άδειας λειτουργίας.

Η Ε.Ε.Ε.Π λοιπόν λειτούργησε, ως είχε υποχρέωση, σύμφωνα με το νόμο. Με καθυστέρηση όμως τουλάχιστο 12 ετών, καθώς χορηγήθηκε πολύτιμος χρόνος στον επιχειρηματία να δραστηριοποιείται «παρασιτικά» σε βάρος των εργαζομένων, σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, σε βάρος των Ασφαλιστικών Ταμείων και των προμηθευτών, συσσωρεύοντας χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημία σε όλους τους παραπάνω. Αν εγκαίρως είχε εφαρμοστεί ο νόμος από Ε.Ε.Ε.Π, Ελληνικό Δημόσιο και Ασφαλιστικά Ταμεία, τότε τα χρέη της επιχείρησης δεν θα συσσωρεύονταν σε άνω των 200εκ. ευρώ, αλλά μόλις σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, και η επιχείρηση θα είχε διασωθεί.

Και το Σωματείο; Τι έκανε το Σωματείο και οι συνδικαλιστές;

Από τις αρχές Μαϊου δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή να ενδιαφερόμαστε για την επαναλειτουργία της επιχείρησης. Αποστείλαμε δεκάδες επιστολές στην υπηρεσιακή κυβέρνηση (είχαμε εκλογές βλέπετε), ενημερώσαμε για την κατάσταση υπουργούς, βουλευτές, κόμματα. Συναντηθήκαμε τον περασμένο Ιούλιο αρχικά με τον Υπουργό Εργασίας και εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε και δεύτερη συνάντηση στο γραφείο του κ. Γεωργιάδη, με τον κ. Π. Μυλωνά της Glafka, τον κ. Ντζανάτο της Ε.Ε.Ε.Π, εκπροσώπους του κ. Πηλαδάκη, της εταιρείας ορκωτών λογιστών ERNST YOUNG, παραγόντων του Υπουργείου Οικονομικών, εκπροσώπων της Ομοσπονδίας του Κλάδου μας και νομικών συμβούλων όλων των πλευρών. Συμφωνήσαμε να ανατεθεί στην ERNST YOUNG να συντάξει σε συνεργασία με την εργοδοτική και την εργατική πλευρά μια πρόταση βιωσιμότητας της επιχείρησης. Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε ξανά άμεσα και να αξιολογήσουμε την πρόταση της E.Y. Δυστυχώς ο Αύγουστος και το πρώτο 15νθημερο του Σεπτέμβρη παρήλθαν άπρακτα, ενώ ουδεμία όχληση της E.Y είχαμε για συνεργασία ως σωματείο (προφανώς δεν επετράπη από τον επενδυτή οιαδήποτε επαφή μαζί μας), με αποτέλεσμα να πληροφορηθούμε την απόφαση οριστικής ανάκλησης από τον τύπο.

Και γιατί επί 1,5 μήνα δεν αντέδρασε το Σωματείο, αφού διαπίστωσε απραξία από την άλλη πλευρά;

Αντιδράσαμε. Εστάλησαν δύο ενημερωτικά emails τόσο στον Υπουργό Εργασίας, όσο και στον Πρόεδρο της Ε.Ε.Ε.Π, όπου ενημερώναμε ότι τίποτα δεν προχωρά όπως συμφωνήσαμε ενώπιόν τους. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ε.Ε.Ε.Π μας απάντησε ότι η ανεξάρτητη αρχή δεν μπορεί να αναλάβει διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες (και ορθώς) ενώ μας παρέπεμψε στον Υπουργό Εργασίας, ο θεσμικός ρόλος του οποίου επιτρέπει τέτοιες πρωτοβουλίες.

Είναι όντως πραγματικά τα χρέη της εταιρείας;

Τα καταγεγραμμένα στα λογιστικά βιβλία χρέη της THEROS INTERNATIONAL GAMING INC δεν απηχούν στο σύνολό τους σε οφειλές πραγματικές, αφού ένα μεγάλο ποσοστό (άνω του 65%) αφορούν εγγυήσεις δανείων αλλότριων με το καζίνο Ρίο επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του ιδιοκτήτη και μοναδικού μετόχου κ. Πηλαδάκη. Δηλαδή, τα υπέρογκα δάνεια που καταγράφονται ως οφειλές στους ισολογισμούς της εταιρείας, δεν αναλήφθηκαν, δεν μπήκαν στα ταμεία της εταιρείας, δεν αξιοποιήθηκαν για την ανάπτυξη του Καζίνο Ρίο (π.χ. ανακαίνιση και επέκταση των εγκαταστάσεων, αγορά υλικοτεχνικής υποδομής, κ.ο.κ). Ο μοναδικός μέτοχος και ιδιοκτήτης της εταιρείας, σε αγαστή συνεργασία με την πιστώτρια τράπεζα και την ανάδοχο των δανείων εταιρεία, «φούσκωσε» τους ισολογισμούς της εταιρείας (από το 2015 και μετά) με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ οφειλές που ανάγονταν σε εγγυήσεις και πανωτόκια δανείων άλλων εταιρειών συμφερόντων του (π.χ. Vivere Entertainment, Γήπεδο Λάρισας, Καζίνο Κέρκυρας, κυπριακές εταιρείες, κ.ο.κ). Ακόμα και προσωπικών του δανείων. Η πρακτική αυτή κρίθηκε ως προτιμητέα από τον ίδιο, προκειμένου να αθροιστούν στις κατατεθειμένες στη δικαιοσύνη αιτήσεις εξυγίανσης φιλικά διακείμενοι σε εκείνον πιστωτές, με ποσοστό άνω του 60% όπως απαιτεί ο Πτωχευτικός Κώδικας (το λεγόμενο «άρθρο 106») και να επιβάλει μια ευνοϊκή για εκείνον εξυγίανση σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και των Ασφαλιστικών Ταμείων. Μπροστά σε μια τέτοια πρακτική (τη νομιμότητα της οποίας δεν είμεθα εμείς οι κατάλληλοι να την κρίνουμε), βρισκόμασταν ως εργαζόμενοι και ως σωματείο διαρκώς εκβιαζόμενοι σε ότι αφορούσε τις εργατικές μας αξιώσεις. Απορίας άξιο είναι πάντως πως, κανένας εκ των άμεσα θιγομένων (Δημόσιο και ΕΦΚΑ) ποτέ δεν προσέφυγε στην Ελληνική Δικαιοσύνη προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα φορολογουμένων και ασφαλισμένων, ακόμα και αναζητώντας πιθανές ευθύνες ως πιθανά καταδολιευθέντες πιστωτές (άρθρο 397 Π.Κ).

Και τι ζητάνε τώρα οι εργαζόμενοι;

Οι 210 οικογένειες των εργαζομένων του Καζίνο Ρίο ζητούν την αυτονόητη προστασία από την πολιτεία. Η άδεια λειτουργίας Καζίνο στην Αχαΐα θα πρέπει να δημοπρατηθεί με νέο διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό και να διασφαλιστεί η συνέχιση των εργασιακών σχέσεων. Η αυτονόητη τιμωρία του παραβάτη επιχειρηματία, δεν μπορεί να λειτουργήσει και ως «τιμωρία» των εργαζομένων. Σε ένα κράτος δικαίου, ελάχιστη υποχρέωση της πολιτείας είναι η προστασία των δικαιωμάτων των θυμάτων και δη των εργαζομένων από τις συνέπειες της παραβατικής συμπεριφοράς του εργοδότη τους. Εργαλεία και προτάσεις υπάρχουν. Εμείς είμαστε έτοιμοι να συμμετάσχουμε σε ένα τέτοιο διάλογο. Αρμόδιος Υπουργός για την εκκίνηση άμεσων διαδικασιών είναι ο Υπουργός Οικονομικών κ. Κωστής Χατζηδάκης. Εισηγήτρια Αρχή είναι η Ε.Ε.Ε.Π. Σημαντική επίσης και η θεσμική παρέμβαση του Υπουργού Εργασίας κ. Άδωνι Γεωργιάδη.

Το αν θα υπάρξει ουσιαστική προστασία ή «ξεφόρτωμα» 210 οικογενειών είναι καθαρά ζήτημα πολιτικής βούλησης.